Dziś poczułam Święta. W końcu. Mam wrażenie, że najczęściej wypowiadanym zdaniem w grudniu jest - w tym roku nie czuję Świąt. Jednak dziś je poczułam. Od wczoraj stoję w kuchni, na co oczywiście nie narzekam, mogłabym spędzić w niej całe życie. Lecz puściłam kolędy i po kilku zwrotkach ścisnęło mnie za gardło. Właśnie wtedy poczułam.
Zatęskniłam za domem. Za rodziną, z którą od ponad 7 lat nie spędziłam Świąt. Zawsze znajdujemy racjonalne argumenty - za daleko, za drogo, za ślisko. Że za kolejne się uda. To tylko 3 dni a Święta, Święta i po Świętach.
Zobaczyłam mamę, jak razem szorujemy panele w domu słuchając kolęd. Popłynęłam do naszych wspólnych, dawnych Świąt, do rozdawanych prezentów i uśmiechów. Do potraw, za które teraz dałabym się pociąć. Do Dziadka, którego już z nami nie ma, a który zrzędził niemiłosiernie - teraz mogłabym spędzić z nim całe Święta bez przewracania oczami...
Nic tak nie uwydatnia samotności jak Święta.
W niedziele robiłam zakupy. Chodziłam po sklepach, patrzyłam na ludzi i zastanawiałam się ilu z nich, ilu z nas jest samotnych? Nie samych, lecz ilu czuje się prawdziwie samotnych. Kobiety o smutnych oczach, mężowie czekający na żony. Ludzie mający rodziny, spore rodziny, posiadający dzieci, partnerów ale z wielką pustką w sercu. Starsi ludzie marzący o spotkaniu z wnukami. Zapracowani, pędzący do przodu pracoholicy, uciekający w pracę, by nie czuć.
Samotność przytłacza, bo ludzie nie mają z kim swej radości dzielić. A może również nie dzielą jej z tymi, z którymi chcą?
Chłopcy. Są iskrą szczęścia. Dla nich choinka, prezenty, pierniki. Dla nich nucę kolędy i tańczę do "Przybieżeli do Betlejem" - nie ma zmiłuj. Dzięki nim jest wesoło i raźno. W Święta jednak tęsknię za bliskimi. Za tym, by było gwarno, tłoczno i wesoło. Za masą potraw wspólnie przyrządzanych a potem z miłością pożartych. Potraw przypominających dzieciństwo.
Błagam Was, nie narzekajcie, że trzeba "z kimś tam" wysiedzieć przy jednym stole, nie uciekajcie w mniejsze czy większe monitory. Nie marudźcie, że hałas, że tyle przygotowań, że bałagan.
Cieszcie się i celebrujcie wspólne momenty, bo większość z nas ich po prostu nie ma.
I jeszcze jedno. Rozejrzyjcie się wokół - może w zasięgu ręki jest osoba, która jutrzejszy dzień spędzi sama? Sąsiadka, sąsiad, współpracownik, koleżanka ze studiów... Zróbcie tej osobie najpiękniejszy prezent i zaproście ją do siebie.
Może się okazać, że dla Was także, będzie to najlepszy prezent w życiu.
